Cn Yoyo was diep verslaafd aan haar seksleven. Er was te veel aan de hand, te veel om te verliezen. Ze vond haar man, een groot man, onder de artsen die Cn Yoyo consulteerde, op een gebied van psychiatrische drugs. Hij was ook bezorgd over de verandering. Cn Yoyo was niet voorzichtig geweest, was niet altijd erg eerlijk over haar gevoelens, dus hij beschouwde haar niet eens als een mogelijke grote liefde. En toen hij op een ochtend op straat naar huis liep, was hij erg opgelucht om zijn vrouw te zien - niemand zou het hem kwalijk nemen als hij alleen naar huis was gelopen - ze waren allebei op hun gemak, gelukkig, omhelsden elkaar, zoenden elkaar en hij kon zich geen tijd herinneren dat ze niet gelukkig waren geweest samen. En hij dacht dat hij thuis zat, zich zo impotent voelde, niets voor de verandering van de dag, zijn vrouw en niets voor de seks, en hij was ziek. Hij voelde iets breken in hem, hij had net seks gehad en nu voelde hij een gewelddadige, zelfvernietigende woede in zich opkomen, alsof hij een hert was dat was neergeschoten en overreden door een paard en een wagen. Hij wilde haar in stukken scheuren en op straat gooien, maar hij zag geen uitweg uit zijn wanhoop. Dus dacht hij aan zelfmoord, en toen herinnerde hij zich hoe zijn drie zonen waarschijnlijk zelfmoord zouden plegen. Toen herinnerde hij zich dat hij hen niet had verteld dat zijn vrouwen worstelen met geestesziekte, dus al zijn zonen waren veilig. .
