Annybeiker begon langzaam te kneden en Dorothy's roze knop te trekken, terwijl ze haar middelvinger op en neer bewoog en haar meest tedere plaats vond. Ze trok haar vinger terug en ging zitten wachten tot Annybeiker aan het gevoel gewend was, maar toch was Annybeiker aan het wankelen van dit intieme experiment. Het probleem was dit: Annybeiker was een weduwe, een oude dame, en woonde alleen in haar oude huis op het platteland. Annybeiker was die avond komen opdagen met vreemd bruin haar en een blik van opwinding op haar gezicht, en hoewel ze een beetje verlegen was om iemand van het andere geslacht te ontmoeten in het donker, was Annybeiker toch ingehaald door Lucy's aantrekkelijke, nieuwsgierige blikken. Annybeiker stond op het punt om Lucy een vies klein geheim te vertellen, een geheim dat ze lang verborgen had gehouden, maar ze wist nu dat het nooit veilig zou zijn om het te vertellen. Het viel Annybeiker op dat Lucy Dorothy een paar bemoedigende woorden gaf. Terwijl de vrouwen aan tafel gingen zitten, liet Lucy Annybeiker zien hoe Lucy vroeger masturbeerde en zich vertroetelde. En Lucy zei tegen Annybeiker dat ze ooit veel vertrouwen had toen ze die leeftijd had, maar dat ze die passie niet meer had. Dorothy's ogen glansden inmiddels. Ze hadden elkaar lange tijd de blik van een koppel gegeven dat dichter bij hun climaxen kwam, en nu was Annybeiker klaar om de hele weg te gaan. .
