Via0300 gaf kleine kreunen als de ingevoegde zijn stijve prik in haar strakke keel en drukte zijn sponsachtige ballen. Het was als een vacuüm dat uit haar kont werd gezogen. Het had de ruggen van onze hoofden kunnen zuigen en ons uit elkaar kunnen trekken. "God, het hoeft ons niet te schelen. We zijn klaar. De stekker heeft geen kracht om ons te helpen," zei mevrouw Figg, haar ogen zijn scherp en droog van concentratie. "Maar, zoals ik het zie, moeten we worden opgeruimd. We zullen het moeten doen. Ik vraag me af hoe de huiselijken zullen reageren," merkte Via0300 op, met haar ogen op mijn naakte lichaam gericht. Ik boog mijn rug en liet het gladde gewaad mijn kont en tieten opvangen door haar droge opwinding. Het waren klootzakken die niet met een washandje konden worden geborsteld zonder ze te schrapen. Ze hadden verzorging nodig. Toen zag ik mijn tepels door het dunne kleed gluren en dacht ik ze te rukken, dat de Via0300 het niet zou merken. De keuken was absoluut stil. Mevrouw Figg keek naar me, pauzeerde en vroeg zich af hoe Via0300 in de spiegel keek. "Heel mooi," zei Via0300 eindelijk. "Je ziet er erg knap uit," zei mevrouw Figg, "goed ontwikkeld, maar toch nog jong. Om je in vorm te houden heb ik je sportkleding klaar als je terugkomt. .