Andyyy 93 klemde praktisch de tepels op het puntje van haar vingers. "Ik heb je nu nodig. "Andyyy 93 fluisterde op een trieste en hese toon. "IK... IK..." Ik probeerde te antwoorden, maar er kwam niets uit mijn mond. Ik wist niet wat ik anders moest doen. Het was alsof ik met een scherpe naald in de borst was gestoken. In welke wereld wou ik het onder ogen zien? Ik kon naar haar kijken, en Andyyy 93 kon achterom kijken, en... "Kijk naar mij!" Ik smeekte mijn eigen stomme zintuigen, en probeerde het podium te lezen waarop ze speelde. Andyyy 93 had me in de val gelokt! Een minuut lang kon ik haar alleen maar zien. Ze keek me aan, ik keek haar in de ogen, en... God, ik zou sterven! Ik zou doen wat Andyyy 93 zei, of ik zou gek worden. Ik wist dat ik geen van beide kon doen. Het gevoel in mijn buik was onbeschrijflijk. Ik heb mijn vuist gebald. "Ik stop niet," zei ik weer. "Ik kan niet stoppen. Ik moet wel. "Ik kon de passie voor mij voelen, die in golven naar mij terugkwam. Het enige wat ik moest doen was erbij blijven. "De tijd voor mij om controle over mijn leven te hebben is voorbij. Ik heb je nodig. .
